با سلام خدمت مخاطبان فهیم وبلاگ تک بیت روز

امروز یعنی بیستم اردیبهشت ماه، اولین سالگرد راه اندازی وبلاگ تک بیت روز می باشد. به این مناسبت حدود ۵۰ تک بیت از مجموع ۵۹۰ تک بیت موجود در وبلاگ را انتخاب کردم که در ادامه مطلب میتوانید آنها را مشاهده کنید و یکی از این تک بیتها را با سلیقه خود، به عنوان بهترین تک بیتی سال ۹۰ انتخاب کنید و در قسمت نظرات اعلام بفرمایید. با تشکر

 

 

در لباس آبی، از مـن بيشتر دل می بـری / آسمان وقتی كه ميپوشی، كبوتر ميشوم

ــــــــــــــــــ

ما ناز دلبران پری رو نمی کشیم / با گلرخان معامله ما نمی شود

ــــــــــــــــــ

حراج کرده ام این جان و خوب می دانم / مرا به قیمت ناچیز هم نمی خواهی

ــــــــــــــــــ

بالاتر از دست علی دست نیست / گر زیردستی بگو یا علی

 ــــــــــــــــــ

ابر اگر در وادی ليلی نبـــارد، گو مبــار / دامن صحـــرا هنوز از گــــريه یِ مجنون، تر است

 ــــــــــــــــــ

از کودکی به گردنِ ما شال ماتم است / نابرده رنج، گنج به ما داده ای حسین

 ــــــــــــــــــ

هرکس بر این لباس عزا طعنه می زند / فردا برای یک نخ آن هم، اسیر ماست

 ــــــــــــــــــ

تفاوتِ من و اصحاب کهف در این بود  / که سکه های من از ابتدا رواج نداشت

 ــــــــــــــــــ

شرمم کُشد، که بی تو نفس می کشم هنوز / تا زنده ام، بس است همین شرمساری ام

 ــــــــــــــــــ

ای زر تو خدا نه ای، و لیکن به خدا / ستار عیوب و قاضی حاجاتی

 ــــــــــــــــــ

گر رشته گسست می توان بست / لیکن گرهیش در میان است

 ــــــــــــــــــ

مـرا به هیــچ بـدادی و مـن هنــوز برآنــم / که ز وجـود تـو مـویی به عالـمی نفـروشم

 ــــــــــــــــــ

مستی نه از پیاله، نه از خــم شروع شد / از جاده ی سه‌شنبه شـب ِ قم شــروع شد

 ــــــــــــــــــ

محمل لیلی شب از نزدیک مجنون می گذشت / خوش خیالی بین که پا شد گفت: محمل، مستقیم

 ــــــــــــــــــ

همه آهوان صحرا سر خود نهاده بر کـف / به امید آنکه روزی به شکار خواهی آمد

  ــــــــــــــــــ

بـــرادرانـه بـيـــا قسمـتی كنـيــم رقـيـــب! / جهان و هرچه در او هست از تو،يار از من

 ــــــــــــــــــ

به طـــــواف کعبه رفتم به حــــــرم رهم ندادند  / که برونِ در،چـــــه کردی که درون خـــــانه آيی

 ــــــــــــــــــ

با مردم زمانه سلامی و  والسلام / تا گفته ای غلام توأم، میفروشنت

ــــــــــــــــــ

چون طفل که از خوردن داروست پریشان / با دوسـت پریشانم و بی دوسـت پریشان

 ــــــــــــــــــ

بـا دوســت بگوییـد کـه دیـگــر نکنــد نـاز / ما را هوس ناز کشیدن به جهان نیست

 ــــــــــــــــــ

دانی چرا کنند نهان گنج زیر خـاک؟ / یعنی که خاک بر سر اسباب دنیوی

 ــــــــــــــــــ

مبر زِ مویِ سپیدم گمان بـه عمر دراز / جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

ــــــــــــــــــ

یوسف به این رها شدن ازچاه،دل مبند / ایـن بــار مـی بـرند،کـه زنـدانی ات کنند

ــــــــــــــــــ

زلیخا مُرد از آن حسرت،که یوسف گشت زندانی / چــرا عـاقــل کـنـد کـاری،کـه بـاز آرد پـشـیـمـانی

 ــــــــــــــــــ

من رشــته ی محـبـتِ تـو،پاره مـی کـنـم / شـایـد گـره خورَد،بـه تـو نـزدیـک تـر شوم

ــــــــــــــــــ

به هوش بودم از اول،که دل به کس نسپارم / شمایـل تو بدیدم،نـه صبـر مانـد و نه هوشم

 ــــــــــــــــــ

گفتم:چگونه می کُشی و زنده می کنی؟ / از یک نگــاه کُــــشت و نگــاه دگـــر نکــــرد

 ــــــــــــــــــ

 طوفان نوح زنده شد از اشک چشم من / با آنكــه در غمت به مـــدارا گريستم

ــــــــــــــــــ

تا جوان بودمی به خود گفتم / شیر، شیر است گر چه پیر بوَد
چون شدم پیر، نیک دانستم / پیر، پیر است اگر چه شیر بوَد

ــــــــــــــــــ

كاخ همه شاهان جهان را كه بگردی / دربار كسی پنجره فولاد، ندارد

ــــــــــــــــــ

تا عهد تو در بستم، عهد همه بشكستم / بعد از تو روا باشد نقض همه پيمان‏ها

ــــــــــــــــــ

چه سرنوشت غم‌انگیزی که کرم کوچک ابریشم / تمام عمر، قفس می‌بافت ولی به فکر پریدن بود

ــــــــــــــــــ

صد بار، بدی کردی و دیدی ثمرش را / نیکی چه بدی داشت که یک بار نکردی

ــــــــــــــــــ

بالله که شهر، بی تو مرا حبس می شود / آوارگی کوه و بیابانم آرزوست

ــــــــــــــــــ

بـایـــد وســط هفــته بیــــایی آقــــــا / دیریست که جمعه های ما تعطیل است

ــــــــــــــــــ

من بی‌تو... مگر... مگر منی بی‌تو هست / از زنـدگی بــدون تـو، شستم دسـت
می‌خواستم از دست خودم بگریزم / مرگ آمد و بند کفشهایم را، بست

ــــــــــــــــــ

ما را ز کـــوی باده فــروشان گریـــز نیست / تا باده در خم است همینجا نشسته ایم

ــــــــــــــــــ

فرقی نمی‌کند در کوچه‌های مدینه یا در خیابان‌های مـنامه / دســتِ شــرطـه‌های حـجـاز هـــمـــیشه ســنگیــــن است

ــــــــــــــــــ

مکتوب خود سفید فرستاده ام به دوست / شـــرح وفـای او کــه نـــدارد ، نــوشتـه ام

ــــــــــــــــــ

از جان، طمع بریدن آسان بـود و لیـکن / از دوستان جانی، مشکل توان بریدن

ــــــــــــــــــ

تلاش بوسه نداريم چـون هـوس ناكان / نگاه ما به نگاهی ز دور، خرسند است

ــــــــــــــــــ

قوم از شراب مست و ز منظــور بى‏نصيـب / من مست از او چنان كه نخواهم شراب را

ــــــــــــــــــ

شمع بزم محفل شاهان شدن ذوقی ندارد / ای خوشا شمعی که روشن میکند ویرانه ای را

ــــــــــــــــــ

افسانه ی حیات به پایان رسید و باز / شب های انتظار، به پایان نمی رسد