شعر عاشقانه ناب از فرخی سیستانی
خواستم از لعل او، دو بوسه و گفتم
تربيتی كن به آب لطف، خسی را
گفت يكی بس بود كه گر دو، سِتانی
فتنه شود، آزمودهايم بسی را
عمر دوباره است بوسه من و هرگز
عمر دوباره ندادهاند كسی را
+ نوشته شده در ۱۳۹۱/۰۳/۰۶ ساعت توسط احمد سنجری
|